Zarówno w Kołobrzegu, jak i w jego okolicy można znaleźć wiele ciekawych miejsc które warto odwiedzić - każdy znajdzie coś dla siebie. Poniżej opisujemy wybrane z nich, pogrupowane tematycznie - są tutaj zarówno zabytkowe budynki, ciekawe przyrodniczo i widokowo miejsca jak i coś dla miłośników historii. Zapraszamy do lektury! | ||
Miejsca ciekawe przyrodniczo i widokowo | ||
Molo w Kołobrzegu Molo w Kołobrzegu to drugie pod względem długości żelbetowe molo w Polsce (najdłuższe żelbetowe molo jest w Międzyzdrojach, a najdłuższe ogółem jest drewniane molo sopockie). Konstrukcja ma długość 220 metrów i szerokość 9 metrów, a pomost spacerowy znajduje się około 4,5 metra nad poziomem morza. Pierwszy pomost, usytuowany naprzeciw Pałacu Nadbrzeżnego, został zbudowany w 1881 roku. Była to konstrukcja drewniana, w kształcie litery T, mająca około stu metrów długości. Na jej końcu znajdowała się przystań dla małych żaglowców. Historyczne molo zostało zniszczone w czasie II wojny światowej. Współcześnie istniejące molo zostało oficjalnie otwarte 19 czerwca 1971 roku. Na końcu pomostu, zwieńczonego dwupoziomową głowicą znajduje się przystań dla małych statków wycieczkowych, skąd można popłynąć na krótkie rejsy widokowe. Kołobrzeskie molo jest jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych miasta. |
|
|
|
Zabytkowy Bindaż Graba Pospolitego (ul. Spacerowa / ul. Towarowa) Bindaż to aleja obsadzona obustronnie drzewami na tyle blisko, że ich korony splatają się nad drogą tworząc sklepienie. Czasem określenie to stosuje się do krytej alei ze sklepieniem z kratownicy, obrosłej pnączami i rozpiętymi na niej gałęziami grabów. Pierwsze bindaże pojawiły się w XVI-XVII w. Kołobrzeski bindaż jest jednym z nielicznych występujących na terenie Polski, pochodzi z XIX wieku i ma 130 m długości. W okresie przedwojennym bywał nazywany aleją miłości, bowiem stanowił idealne miejsce na romantyczne spacery zakochanych par, w okresie powojennym zaniedbany i zrujnowany, w roku 2003 prowizorycznie odtworzony za pomocą dyskretnych metalowych prętów. W roku 2009 został poddany pełnej rewitalizacji wraz z całym otoczeniem. Natura nie znosi próżni i po nowej konstrukcji pną się już nowe pędy grabów, dodatkowo bindaż jest pięknie iluminowany po zmierzchu. |
|
Park na Wilczym Wzgórzu (Park im. Aleksandra Fredry) W Kołobrzegu znajdują się trzy zabytki architektury ogrodniczej, stanowiące założenia ogrodowo-parkowe o cechach parków krajobrazowych. Zostały zaprojektowane przez ogrodnika miejskiego dr Heinricha Martensa (1856 - 1929):
W parku im. Aleksandra Fredry (Park na Wilczym Wzgórzu) rośnie kilka cypryśników błotnych, w tym dwa pomnikowe o obwodzie 210 i 150 cm i wysokości 20 i 14 metrów. Miejsce to bywa nazywane "łąką cypryśnikową". Korzenie cypryśników wyrastają ponad powierzchnię ziemi, są to tak zwane pneumatofory. Warto wiedzieć, że ojczyzną tych drzew są nizinne i błotne wschodnie wybrzeża USA. W tym parku natkniesz się również na jodłę kalifornijską o obwodzie 260 cm i wysokości 35m. Znajdziesz tam również nieco zarośnięty staw, który z tegoż względu upodobały sobie kaczki. |
||
|
Forteczny park im. Henryka Dąbrowskiego (ul. Bogusława X) Miasto od XVIII wieku było otoczone regularnym wielobokiem bastionowym typu niderlandzkiego, tworzącym Twierdzę Kołobrzeg. Na terenie obecnego parku im. Henryka Dąbrowskiego, dzięki utworzeniu stawu po zalaniu rowu fortecznego, można zobaczyć wyraźne pozostałości trzech elementów południowo-wschodniego systemu umocnień kołobrzeskiej twierdzy:
Zainteresowanych zdjęciami i schematami całości twierdzy odsyłam na stronę Festung Kolberg oraz opis twierdzy na Wikipedii. |
|
Zapomniana aleja kasztanowców (okolice ul. Leśnej i ul. Arciszewskiego) Zapraszam do spaceru po zachodniej części Kołobrzegu, gdzie w nadmorskim lesie można odpocząć od zgiełku centrum miasta. Współrzędne zaprowadzą Was na skrzyżowanie leśnych dróg, z którego widać doskonale zachowaną aleję kasztanowców. Polecam również dalszy spacer w kierunku zachodnim - idzie się groblą, a po obu stronach ciągnie się często pokryty lustrem wody las. Świetne miejsce na wycieczkę rowerową. Dojście od ulicy Leśnej lub Krzysztofa Arciszewskiego. |
||
Źródło solanki (róg ulicy Solnej i Bulwaru Nad Parsętą) Kołobrzeskie źródła słone znane są od około VIIw. Na Wyspie Solnej istniała wówczas osada, której mieszkańcy warzyli sól. Proces warzelniany odbywał się w checzach, w których nad paleniskiem odparowywano solankę w żelaznych panwiach. Rozkwit solewarstwa w Kołobrzegu przypada na XIII-XIVw, kiedy wykorzystywano źródła na lewym i prawym brzegu rzeki Parsęty. Sól wywożono "Szlakiem solnym" i drogą morską do sąsiednich dzielnic i krajów. W połowie XIXw wskutek nieopłacalności produkcji zamknięto warzelnie. W początkach XIXw odkryto właściwości lecznicze kołobrzeskich źródeł. Do dziś wykorzystuje się je w zabiegach balneologicznych. Ze niniejszego źródła mieszkańcy czerpią solankę do picia oraz do kiszenia ogórków. Warto samemu spróbować solanki która wypływa w tym miejscu. |
||
Nadmorskie bagna borowinowe (plaża wschodnia) Kluczowy element "Ekoparku Wschodniego" to niecka słonawych torfowisk "Solne Bagno". Odnotowano tu występowanie około 80 gatunków ptaków. Do cenniejszych gatunków flory należą: orlik pospolity, krwawnik kichawiec, rzeżucha łąkowa, kruszczyk rdzawoczerwony, wierzbownica błotna, sit Gerarda, szelężnik większy, rutewka orlikolistna, pływacz zachodni, podkolan biały. Z fauny występują m.in. perkoz rdzawoszyi, bąk czy żuraw. Bagna kołobrzeskie obecnie porównywane są do bagien znad Biebrzy i są rajem dla ornitologów. Tutaj właśnie możesz zobaczyć po raz pierwszy w życiu nieznane ptaki i przy odrobinie szczęścia uchwycić je obiektywem aparatu fotograficznego. |
|
|
Gotyckie zabytki Kołobrzegu | ||
Kula ziemska przed Kołobrzeskim Ratuszem Obecny Kołobrzeski Ratusz został wybudowany w XIX wieku (1829 - 1832) w stylu neogotyckim. Z wyglądu przypomina średniowieczny zamek o obronnym charakterze. Jego pierwowzorem był gotycki ratusz z końca XIV wieku, który nie przetrwał ciężkich bombardowań miasta w 1807 roku, kiedy ówczesne pruskie miasto było oblegane przez francuskie wojska napoleońskie. Obecnie przed ratuszem spoczywa sobie sporych rozmiarów granitowa kula ziemska, umieszczona w unikatowym łożysku wodnym. Ciekawostką jest fakt że można ją poruszyć i wprawić w ruch obrotowy jednym palcem. Jest to świetna zabawa dla dzieci! |
|
|
Kołobrzeskie krasnale na gmachu Poczty (róg ul. Armii Krajowej i ul. Dworcowej) Na skrzyżowaniu ulic Armii Krajowej i Dworcowej możemy podziwiać odrestaurowany gmach poczty, który szczęśliwie znalazł się wśród 5% budynków ocalałych z wojennej pożogi. Budynek zbudowano w 1884 roku w stylu neogotyckim. Wśród licznych detali architektonicznych do najciekawszych należą... krasnale. Odnalezienie ich przynosi szczęście! Warto to miejsce odwiedzić na spacerze z dziećmi, i dać im zadanie odszukania dziesięciu krasnali. Patrzcie wysoko! |
||
Zabytkowa wieża ciśnień (ul. Budowlana) Wieża ciśnień w Kołobrzegu została zbudowana w 1885 roku w stylu neogotyckim. Była połączona z systemem miejskiego wodociągu. W czasie walk o Kołobrzeg stanowiła główny zbiornik wody pitnej dla niemieckich obrońców centrum miasta i pozostających w nim osób cywilnych. Pomimo, że w jej okolicach toczyły się ciężkie walki uliczne przetrwała wojnę. Po 1945 roku była nieczynna. Uruchomiono ją ponownie w latach 70. XX wieku, gdy wokół niej zbudowano osiedle wielokondygnacyjnych bloków mieszkalnych. Obecnie jest użytkowana przez Miejskie Wodociągi i Kanalizację w Kołobrzegu. W jej wnętrzu, w dolnej części mieści się kawiarnia. Ciekawostka: przy wejściu po prawej stronie wisi termometr wyskalowany w stopniach Fahrenheita. |
||
Baszta Lontowa - Luntenturm (ul. Stanisława Dubois) Baszta Lontowa w Kołobrzegu (po 1945 potocznie zwana Basztą Prochową) to jedna z dwóch zachowanych baszt średniowiecznych w Kołobrzegu i jedyna zachowana w całości. Baszta Lontowa została wzniesiona w XIV wieku i pierwotnie wchodziła w skład gotyckich murów miejskich. Przetrwała przebudowę fortyfikacji Kołobrzegu w XVII i XVIII wieku oraz wyburzanie Twierdzy Kołobrzeg pod koniec XIX wieku. Po II wojnie światowej wskutek niepoprawnego tłumaczenia jej nazwy z języka niemieckiego została nazwana błędnie Basztą Prochową. Prawdziwa Baszta Prochowa była okrągła i znajdowała się u zbiegu ulic Katedralnej i Rzecznej. W 1657 roku uległa całkowitemu zniszczeniu w wyniki eksplozji prochu, spowodowanej uderzeniem pioruna. |
||
Gotycki dom hanzeatycki i Muzeum Oręża Polskiego (ul. Gierczak) Budowla z 1 połowy XV wieku o gotyckim portalu, jest jedynym zachowanym zabytkiem późno gotyckiej architektury w regionie. Pełniła rolę domu mieszkalnego oraz funkcje handlowe. Kamienicę zamieszkiwała rodzina hanzeatyckiego kupca. Budynek był wielokrotnie przebudowywany i restaurowany. Zniszczona podczas wojny, w latach 1957-63 została zrekonstruowana i dostosowana do potrzeb Muzeum Oręża Polskiego. W czasie prac restauratorskich odsłonięto gotycką cegłę, ostrołukowy portal, zachowano także średniowieczny układ pomieszczeń. Budynek stanowi jedną z pierwszych siedzib kołobrzeskiego muzeum. Ciekawe szkice kamienicy znajdziecie na stronie Muzeum Oręża Polskiego. |
||
Gotycki kościółek z XII wieku (Budzistowo, ul. Kołobrzeska) Historia Budzistowa sięga VIII wieku. To tutaj był początkowo zlokalizowany Kołobrzeg, na co wskazuje stara niemiecka nazwa miejscowości - Altstadt (Stare Miasto). W połowie IX wieku na terenie obecnej wsi powstał gród, który z czasem stał się centrum polityczno-gospodarczym regionu. Gród był ufortyfikowany wysokim wałem drewniano-ziemnym, widocznym do dzisiaj. To właśnie tutaj stała pierwsza katedra kołobrzeska. Ówczesny Kołobrzeg na miejscu dzisiejszego Budzistowa mógł liczyć od dwóch do czterech tysięcy mieszkańców. Sam kościół św. Jana Chrzciciela w Budzistowie to jeden z najstarszych zabytków tej klasy na Pomorzu. Wybudowana około 1222 roku, w stylu gotyckim. Wzniesiony jest z czerwonej cegły w układzie jednonawowym o wymiarach 8×5 metrów, z dobudowaną trójboczną absydą oraz drewnianą wieżyczką. Fundatorką była księżna pomorska Mirosława, matka Barnima I. Następnie kościół podarowano klasztorowi w Mogilnie. Według źródła z 1333 r. świątynia podlegała biskupowi kamieńskiemu. W czasie reformacji została zniszczona, a odrestaurowana dopiero w 1670 roku. Podczas oblężenia Kołobrzegu kościół zdewastowały wojska rosyjskie. Następnie został zniszczony przez wojska francuskie, które także sprzedały obydwa dzwony z wieży kościelnej. Kościół został ponownie odbudowany w 1824 roku. |
||
Kołobrzeska Katedra (ul. Mariacka) Bazylika Mariacka w Kołobrzegu to świątynia kościoła rzymskokatolickiego wybudowana w XIV wieku w stylu gotyckim, halowa, pięcionawowa. Od 1972 konkatedra diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Data rozpoczęcia budowy kościoła parafialnego Najświętszej Marii Panny w Kołobrzegu nie jest dokładnie znana. Przypuszcza się, że główną świątynię miejską zaczęto wznosić na początku XIV wieku na miejscu dawnego kościoła św. Mikołaja. Przez następne dwa wieki kościół był rozbudowywany i upiększany. Pod koniec XV wieku połączono wieżę północną i południową w jeden masywny blok wieżowy, poprzez zamurowanie przerwy pomiędzy nimi. Dodano hełm środkowy i w ten sposób nadano świątyni ostateczny wygląd, który zachował się do dziś. Od XVI wieku kościół był świątynią protestancką. Od XVII do XX wieku był wielokrotnie niszczony przez działania wojenne. W 1945 roku podczas walk o Festung Kolberg stanowił ważny punkt obrony miasta. Wnętrze uległo wypaleniu wskutek ciągłego ostrzału artylerii radzieckiej. Po II wojnie światowej ruiny kościoła początkowo zamierzono rozebrać. W 1957 roku przekazano go jednak kościołowi katolickiemu i rozpoczęto odbudowę. W latach 60-tych w nieodbudowanej części świątyni urządzono Muzeum Oręża Polskiego, gdzie eksponowano ciężki sprzęt wojskowy z czasów wojny. W 1974 roku cała świątynia została oddana na miejsce kultu. Zniszczenia wojenne, a także luterański charakter świątyni do 1945 roku spowodowały, że w jej wnętrzu nie zachowało się zbyt dużo historycznych elementów dekoracyjnych oraz zabytków sztuki sakralnej. |
|
Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie tekstu lub zdjęć wyłącznie za wiedzą i zgodą właściciela obiektu.